Θεραπεία του καρκίνου του προστάτη

Η θεραπεία εξαρτάται από το βαθμό κακοήθειας όπως και από το βαθμό της επέκτασης του όγκου.

Εντοπισμένος καρκίνος του προστάτη

Σε αρχικά στάδια (Τ1 και Τ2), όταν ο καρκίνος είναι εντοπισμένος στον προστάτη, η θεραπεία είναι εφικτή μετά από χειρουργική επέμβαση. Εναλλακτική θεραπεία αποτελεί η ακτινοβολία.

Σε ηλικιωμένους ασθενείς, με μικρής έκτασης και λιγότερο επιθετική κακοήθεια, είναι δυνατή η προσεκτική παρακολούθηση και η έναρξη θεραπείας επί περαιτέρω ανάπτυξης του καρκινώματος. Αυτή η διαδικασία προϋποθέτει διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας αρχικά, προσδιορισμό του PSA ανά τακτά διαστήματα, όπως και τακτική εξέταση με ψηλάφηση του προστάτη, υπερηχογραφικό έλεγχο του προστάτη και εκ νέου βιοψία σε μελλοντικό χρόνο. Επιπλέον είναι δυνατή η φαρμακευτική θεραπεία σε ασθενείς προχωρημένης ηλικίας όπως και σε ασθενείς με βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό. Η πλήρης ίαση όμως με αυτόν τον τρόπο δεν είναι δυνατή.

Ως νέα θεραπευτική επιλογή προσφέρεται η λεγόμενη τοπική θεραπεία (Focal Therapy) σε μικρούς όγκους, η οποία καταστρέφει την καρκινική εστία εκλεκτικά με διατήρηση του προστάτη.

Προχωρημένος καρκίνος του προστάτη

Όταν ο όγκος έχει επεκταθεί πέραν του προστάτη όπως, για παράδειγμα στις σπερματοδόχες κύστεις ή στο ορθό (Τ3 και Τ4), χωρίς όμως ανεύρεση μεταστάσεων σε λεμφαδένες ή άλλα όργανα, είναι δυνατή η ίαση με χειρουργική επέμβαση ή συνδυασμό ακτινοθεραπείας και ορμονοθεραπείας. Tα ποσοστά επιβίωσης ωστόσο είναι υψηλότερα με τη διενέργεια επέμβασης στον εντοπισμένο-προχωρημένο καρκίνο του προστάτη.

Μεταστατικός καρκίνος του προστάτη

Σε περίπτωση εξάπλωσης του όγκου σε λεμφαδένες ή άλλα όργανα η μόνη θεραπεία είναι φαρμακευτική (ανδρογονικός αποκλεισμός, χημειοθεραπεία).

Χειρουργική επέμβαση

Όταν το καρκίνωμα εξακολουθεί να είναι περιορισμένο στον προστάτη, η χειρουργική επέμβαση αυξάνει τις πιθανότητες για πλήρη ίαση. Στην ριζική προστατεκτομή αφαιρούνται μαζί με τον προστάτη και οι σπερματοδόχες κύστεις και αναλόγως του κινδύνου (προκύπτει από το PSA και το Gleason Score) και οι πυελικοί λεμφαδένες.

Σήμερα προσφέρεται πλέον η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική σε σχέση με τη ανοιχτή χειρουργική επέμβαση. Με τη βοήθεια ενός ρομποτικού συστήματος διενεργείται η επέμβαση με λεπτά εργαλεία τα οποία τοποθετούνται στην περιοχή της κοιλιάς και τα οποία ελέγχονται μέσω της κονσόλας.

Οι παρενέργειες τις ριζικής προστατεκτομής σήμερα έχουν μειωθεί σημαντικά με τις καινοτόμες χειρουργικές μεθόδους, όπως τη Retzius Sparing ρομποτική ριζική προστατεκτομή .

Η ριζική προστατεκτομή είναι μία τεχνικά απαιτητική χειρουργική επέμβαση και θα πρέπει να διενεργείται από χειρουργούς με μεγάλη εμπειρία σε αυτό τον τομέα.

Πρωτόκολλο παρακολούθησης μετά τη θεραπεία

Η παρακολούθηση διενεργείται και έχει ως σκοπό:

• την έγκαιρη διάγνωση της πιθανής υποτροπής της νόσου και την έναρξη συμπληρωματικής θεραπείας
• τη διάγνωση επιπλοκών και παρενεργειών της προηγηθείσας θεραπείας

   Ακράτεια ούρων

Ακράτεια ούρων είναι η αδυναμία συγκράτησης των ούρων. Συνήθως η διαταραχή αυτή είναι μόνο προσωρινή, αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις μόνιμη.

Η Retzius Sparing ρομποτική ριζική προστατεκτομή προσφέρει γρήγορη αποκατάσταση της εγκράτειας των ούρων μετεγχειρητικά. Υπερέχει της συμβατικής πρόσθιας ρομποτικά υποβοηθούμενης ριζικής προστατεκτομής (ΑΑ-RARP), καθώς ο χρόνος επανόδου της εγκράτειας των ούρων είναι ταχύτερος, ενώ τα ποσοστά των ασθενών με εγκράτεια ούρων είναι υψηλότερα. Η επάνοδος της εγκράτειας των ούρων σε διάστημα 7 ημερών από την αφαίρεση του καθετήρα ανέρχεται σε ποσοστό 91% των ασθενών.

 Στυτική δυσλειτουργία

Τα καλά νέα: Η παραγωγή των ανδρικών σεξουαλικών ορμονών δεν επηρεάζεται με τη χειρουργική επέμβαση. Αυτό σημαίνει ότι διατηρείται η σεξουαλικότητα και ο οργασμός. Μετεγχειρητικά ωστόσο, μπορεί να παρατηρηθεί στυτική δυσλειτουργία. Με την ρομποτική ριζική προστατεκτομή και τη μέθοδο Retzius Sparing διατηρείται ο κλάδος της αιδοιικής αρτηρίας, όταν υπάρχει, καθώς και το φλεβικό πλέγμα του Santorini, το οποίο χρησιμεύει στην αιμάτωση του πέους, σε αντίθεση με την πρόσθια-συμβατική ρομποτική ή ανοιχτή προσέγγιση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η στυτική λειτουργία να αποκαθίσταται σε ποσοστό 71-81% των ασθενών εντός 12 μηνών.